Wat als je man er een eind aan maakt?
13 maart 2018 • Henk Maurits • FILMRECENSIE
Mannen die er in de volle bloei van hun leven een einde aan maken. Vrouwen en kinderen achterlatend met vragen, verdriet, boosheid, onbegrip en schuldgevoelens. Filmmaker Frans Bromet zocht drie van deze gekwetste vrouwen thuis op en vroeg ze vanachter zijn filmcamera naar hun levensverhaal. Verhalen over mannen in de knoop met zichzelf, die niet praten over hun binnenwereld, zoals eerder ook verwoord in het boek Man o Man (2017) van Nathan Vos, die eveneens zijn medewerking verleende aan deze intrigerende, intieme documentaire.
Pittige en zoete kanten van rouw
7 maart 2018 • Timo van Kempen • THEATER
Hoe lang mag je rouwen als je een dierbare verliest? En op welke manier? Wanneer begint je manier van rouwen eigenaardigheden te vertonen die de barst met de wereld nóg groter maakt? Nóg groter dan die al is vanwege de dood van je geliefde…. Moet je het perspectief dan verleggen naar de GGZ en haar biomedische hulpverleners? Ligt daar dan je heil en het herstel van verbinding met de wereld? Kinder- en jeugdpsychiater Odette de Theije maakte een theatervoorstelling over rouw.
Televisieseries op de divan
1 maart 2018 • Marinelle Andringa • TELEVISIE EN PSYCHOANALYSE
Series als Dexter, Fargo en Game of Thrones zijn ongekend populair. En verslavend bovendien. Vele uren blijven we kijken, aflevering na aflevering. Binge-watchen heet dit nieuwe tijdverdrijf. Voer voor psychologen en voor psychoanalytici. Die laatsten bogen zich eind vorig jaar tijdens een studiedag van de Stichting psychoanalyse en cultuur over de psychologische aspecten van dit fenomeen: interne conflicten van de karakters en deels onbewuste drijfveren van kijkers en makers. Het resultaat: een zaterdag binge-analyse. Marienelle Andringa was erbij.
Duivels onrecht
16 februari 2018 • Marietje Lemmens • ERVARINGSVERHAAL
Marietje Lemmens groeide op in een gezin van zestien kinderen in een klein dorp in Limburg. Ze werd vanaf haar zesde seksueel misbruikt tot ze op haar zestiende het ouderlijk huis verliet om verpleegkundige te worden. Als moeder van twee jonge kinderen werd ze psychotisch. De medicijnen die ze kreeg bezorgden haar een nieuw trauma. Met hulp van haar tweelingzus, opgeleid in de vrouwenhulpverlening en initiator van zelfhulpgroepen, kwam ze erbovenop. Ze ontdekte dat veel vrouwen vergelijkbare ervaringen hadden: misbruik en schuldgevoelens, aangewakkerd door de katholieke kerk. Michi Almer tekende haar verhaal op.
Oproep aan oud-bewoners kinder- en jeugdpsychiatrie
15 februari 2018 • Redactie • ENQUÊTE
Heeft u als jongere korte of langere tijd in een instelling voor kinder- en jeugdpsychiatrie (KJP) gewoond tussen 1945 en 2015? Het Verwey-Jonker Instituut is op zoek naar u! Wij vragen oud-bewoners om een enquête in te vullen over hun ervaringen destijds. Alle ervaringen zijn welkom. Ook naasten kunnen de enquête invullen. Bent u moeder, vader, broer, zus of partner van iemand die in zijn/haar jeugd in de KJP was opgenomen, kom dan ook naar onze vragenlijst. De vragenlijst is in te vullen via smartphone of laptop. U kunt tot 5 maart reageren. Meer informatie en de link naar de vragenlijst vindt u hier: https://survey.enalyzer.com/?pid=gupuf5fa
Bescheiden hulpverleners zonder oordeel
2 februari 2018 • Tom van Wel • Open Dialogue
Het symposium ‘Dialogue first’ over de eerste ervaringen in Nederland met Peer-supported Open Dialogue (POD), voelde anders dan andere symposia. Bevrijdend, alsof je er energie van krijgt, alsof je professionele afstandelijkheid mag loslaten en meer persoon mag zijn. Alsof er minder keurslijf is. Het valt niet mee om er de juiste woorden voor te vinden. Dat ervaren ook de mensen die in POD getraind worden: Hoe leg je het je collega’s uit, zonder een zweverige indruk te maken? Hoe maak je duidelijk dat je enthousiast bent en dat er voor jou geen weg terug is, zonder de indruk te wekken dat je het enig ware geloof verkondigt?
Zielsverwanten in het abattoir
18 januari 2018 • Henk Maurits • FILMRECENSIE
Terugkijkend op het filmaanbod van 2017 is er één film die ik maar niet van mijn netvlies krijg: On Body and Soul van de Hongaarse cineaste Ildikó Enyedi. Nog altijd te zien in de filmhuizen en een van de mooiste cinematografische cadeautjes van het jaar. Een film met een ggz-invalshoek door het ongewone liefdesverhaal van twee mensen met een beperking: een man met een verlamde arm en een vrouw met autistische trekken. Twee schuchtere, fragiele eenlingen die elkaar weten te vinden via hun droomwereld.
Oproep aan oud-bewoners kinder- en jeugdpsychiatrie
9 januari 2018 • Redactie • DEELNAME ENQUÊTE
Het Verwey-Jonker Instituut wil graag in contact komen met oud-bewoners van instellingen voor kinder- en jeugdpsychiatrie. Bedoeling is zoveel mogelijk ervaringen te verzamelen over de periode 1945 tot 2015. Het onderzoek vindt plaats in opdracht van de overheidscommissie Geweld in Jeugdzorg. Nederland kende tussen 1945 en 2015 ongeveer 60 instellingen voor kinder- en jeugdpsychiatrie. Heeft u als jongere een poosje of langere tijd in zo’n instelling gewoond? En wilt u iets over uw ervaringen kwijt? Dan willen we u vragen mee te werken aan het onderzoek. Dat kan door de enquête via de volgende link in te vullen: https://survey.enalyzer.com/?pid=gupuf5fa. U kunt ook meedoen aan het onderzoek als familie van de jongere in kwestie (ouder, broer of zus bijvoorbeeld).
Een zoektocht naar de menselijke geest
1 januari 2018 • Michi Almer • BOEKRECENSIE
Over geestelijke gezondheidszorg, psychiatrie en psychotherapie wordt veel geschreven door wetenschappers en professionals. De vraag wat de geest of de psyche is, blijft vaak onbeantwoord. Daniel Siegel, wetenschapper en professional, gaat op zoek naar een antwoord. Zijn boek, Mind, is een reis naar de essentie van ons mens-zijn. ’Als we beter begrijpen wat de geest is kunnen we aan geestelijke gezondheid gaan werken en aan onze relaties. Met elkaar en met alle andere wezens op onze planeet.’
Gezocht: passende maatschappij
22 december 2017 • Redactie • ERVARINGSVERHALEN
Axel neemt vakantie-uren op als hij z’n psychiater bezoekt en Ruby moest stoppen met de sportopleiding omdat zij autisme heeft. Veel werknemers en werkzoekenden verzwijgen hun aandoening of psychiatrisch verleden uit angst hun baan te verliezen of niet aangenomen te worden. Hebben zij gelijk? Moeten mensen met ernstige psychische problemen zich nog altijd verstoppen? Zijn depressie, wanen of ADHD nauwelijks verenigbaar met uitoefening van een vak, een baan of bedrijf? In het vandaag verschenen magazine Qracht 500 delen honderd mensen met psychische problematiek hun ervaringen met werk, bejegening en vooroordelen.
