Ontslagen

6 maart 2017 • Peter • ERVARINGSVERHAAL

man 159771 1280Over het nut en de gevaren van pillen wordt veel gediscussieerd, net als over het nut en de gevaren van het stoppen met pillen. Vooral als het gaat om antipsychotica zullen er maar weinig mensen zijn die nooit hebben overwogen te stoppen. Soms lukt het om de medicatie af te bouwen, maar soms gaat het ook mis. In deze bijdrage beschrijft Peter hoe het hem is vergaan.

Stoppen
Ongeveer drie maanden geleden raadde een naaste mij aan toch eens te stoppen met de farmaceutische rommel die ik slikte. In plaats daarvan zou ik vier propolispillen per dag moeten nemen. Propolis is een stofje dat bijen maken om hun korven infectievrij te houden… een soort natuurlijke antibiotica en goed voor alles, volgens internet bijvoorbeeld bij algehele malaise.

propolisOp dat moment slikte ik vijftien mg Abilify. En die Abilify deed weinig of niks. Mijn psychiater raadde me daarom aan om naast de Abilify nog 2 mg risperdal te nemen. Ik had last van stemmen maar was opeens van mening dat de stemmen echt waren en dat medicijnen geen enkele zin hadden. In plaats van de 2 mg risperdal erbij te nemen, besloot ik de Abilify af te bouwen. Ik slikte het pas een maand, dus een week de helft slikken leek me voldoende. Daarna stopte ik en nam ik vier propolis.

Opname
De eerste twee weken voelde ik me heel goed. Ik had gehoord dat het bij veel clienten na vijf weken fout gaat, dus daar hield ik wel rekening mee. Ik bouwde af op eigen houtje. Mijn psychiater lichtte ik pas in drie weken nadat ik gestopt was. Maar het ging fout. En wel zo fout dat ik me vrijwillig liet opnemen en in Castricum belandde. Daar vond ik het een hel. Iedereen deed lelijk op een lief verpleegstertje na. Ik sloot me op in mijn kamer.

Er werd besloten mij over te plaatsen naar Purmerend, de open afdeling, waar het rustiger was. Inderdaad was het rustiger, maar ik voelde mij daar de eerste week absoluut niet welkom en men lulde over mij. De psychiater en ook ikzelf waren robots en ik dacht dat ik nooit meer thuis zou komen. Ik had dus ook angstgedachten. Ik deed een dagprogramma van negen tot half vier en knapte daardoor en door de medicatie, 6 mg risperdal, snel weer op. Alhoewel een enkele begeleider je soms het gevoel gaf alsof je een klein kind was en ik me af en toe afvroeg of ik niet in een zwakzinnigeninstituut was beland in plaats van in een psychiatrisch ziekenhuis...  Maar goed, na twee weken Castricum en twee weken Purmerend mocht ik met ontslag. De laatste dagen voelde ik me zelfs thuis in de Ilpendammerstraat... misschien ook reden om mij te ontslaan.

Jojo effecten
blender 875115 640In de kliniek was ik goed afgevallen. Ik at twee boterhammen per maaltijd met een plakje kipfilet of kaas en dan ‘s avonds wat warm eten zonder jus en geen toetje. Eenmaal thuis moest ik weer zelf boodschappen doen en ja, dan kom je weer allemaal verleidingen tegen in de supermarkt. Moeilijk, moeilijk. Het jojo effect.

Mijn eigen psychiater had mij in Purmerend nog gebeld. Hij zei dat het ook goed had kunnen aflopen, dat afbouwen met pillen en dat ik dan zonder had gekund… Het liep echter anders. In mijn geval werkte het niet. Andere mensen zeggen weer dat je een jaar moet uittrekken voor afbouwen met medicatie. Voorlopig ben ik dat niet meer van plan. Ik blijf lekker slikken. En mocht ik nog eens een rare kronkel krijgen, dan doe ik het onder begeleiding en niet meer op eigen houtje. Ik ben blij dat de opname maar ruim een maand duurde. Ik was sinds mijn dagbehandeling in 2000 nooit meer opgenomen geweest – altijd door mijn ouders opgevangen als het slecht ging… Opgelucht met ontslag. Een harde les, dat wel.