Herstellen met outsider-strips
30 januari 2017 • Petra Jorissen • SCHIZOFRENIEDAGBOEK
Danny Steggerda, Hagenees, beeldend kunstenaar en striptekenaar en vanwege de diagnose schizofrenie regelmatig omringd door hulpverleners, hield in de periode 2006 tot 2010 een getekend dagboek bij. Hij voorzag die tekeningen van droog en humoristisch commentaar. Uitgeverij Tobi Vroegh maakte er een boek van.
Frustrerend gepieker
Vooral de gesprekken met zijn hulpverleners, vaak erg hilarisch en bomvol open deuren en clichés, geven een mooi inkijkje in zijn leven dat niet bepaald over rozen gaat. Hij is angstig, piekert zich vaak suf, heeft last van stigmatisering, en de chaos in zijn hoofd is vaak net te groot om kunst te kunnen maken. Frustrerend.
Eind 2008 komt Steggerda tot de conclusie dat hij het afgelopen jaar wel erg veel hulpverleners had. Maar ja, hij woonde zelfstandig, had een vriendin die hij ondertussen onder een vergrootglas legt (‘dat geeft veel bijgedachten’) en hij kreeg mot met een aantal buurvrouwen. Zo erg dat hij tijdelijk niet in zijn huis kon wonen. Ook daar wordt hij weer knap zenuwachtig van.
Tocht door therapieland
Begin januari 2009 zegt een van de therapeuten dat Steggerda zijn plafond moet herkennen. Dat dat zijn leermoment van de afgelopen periode is. Neehee, Steggerda moet niet zeggen dat hem iets is overkomen, hij moet zelf eens inzien dat hij over zijn grenzen gegaan is. Een week later vertelt een andere hulpverlener dat Steggerda het rustig aan moet doen. ‘Take it easy! De buitenwereld levert alleen stress op.’
Weer twee dagen later vindt een vrouwelijke therapeut dat hij te streng is voor zichzelf. Ze schrijft hem viermaal daags de ‘oefening met het schilderij’ voor. Daar moet hij steeds een angstige gedachte bij halen. Zoals de vraag waarom hij geen vrienden heeft. Die schilderijoefening gaat Steggerda sterk maken, zegt ze. ‘Anders zou ik er niet zo op hameren.’ Nog eens vier dagen later wrijft een mannelijke therapeut hem in dat hij dan wel kunstenaar wil zijn, maar dat hij schizofrenie heeft, dus kwetsbaar is. ‘Teken voor jezelf. Dat plezier is het belangrijkste dat er is.’
Zo ploetert Steggerda week in, week uit door therapieland. Dat het aan het eind van 2010, tevens het slot van het dagboek, stukken beter met hem gaat is mooi en hoopgevend.
Danny’s Dagboek is een echt herstelverhaal in de vorm van een outsider stripboek. Maar ook voor insiders zonder diagnose is het de moeite van het inkijken waard. Het gaat ook en vooral over alledaags getob en geploeter van alle mensen.
Danny Steggerda, Danny’s dagboek 2006-2010. Uitgeverij Tobi Vroegh, 160 blz, € 17,50. Verkrijgbaar in de boekhandel of via www.tobivroegh.nl