Pillen helpen niet, onzichtbaar zijn wel?

28 september 2016 ♦ Peter  STEMMEN HOREN 

dinosaur 1564323 640Al weet je dat de stemmen die je hoort niet echt zijn, soms zijn ze er ineens en klinken ze zo verschrikkelijk realistisch dat je geneigd bent op onderzoek uit te gaan. Wat hoor je? Waar komt die stem vandaan? Hoe kun je hem het zwijgen opleggen?

Onzichtbaar willen zijn
Als ik onzichtbaar was, dan zou ik de huizen van mijn buren binnensluipen om erachter te komen of de mensen die over mij praten echt bestaan. Ik zou de feiten boven water halen en een rechtszaak tegen ze beginnen of met ze afrekenen. Of ik zou erachter komen dat ze er toch echt niet zijn en alleen bestaan in mijn hoofd. Dat zou mij dan wanhopig maken en ik zou ‘onzichtbaar’ blijven zoeken tot ik ze vond. Maar ik vond ze nooit.

Alhoewel ik ervan overtuigd ben dat er raakpunten zijn met de werkelijkheid, bijvoorbeeld vanwege een opmerking die iemand maakte, neem ik maar weer braaf meer medicatie in. Hoewel ik denk dat dat niet echt helpt. Ja, misschien als placebo. Tegen stemmen helpen die pillen slecht. Het moet vanzelf weer uitdoven.

In de vechtmodus
Ik ben me ervan bewust dat agressie niet het antwoord is en dat het de situatie misschien alleen maar verergert. Maar ik kan soms simpel niet anders dan in de vechtmodus komen. Ik probeer de entiteiten, varkens noem ik ze, gek te praten. Ik probeer ze ertoe te bewegen uit het raam te springen. Ik draai trash-metal.

little boy 1635065 640Beter is het zoete liedjes af te spelen en in liefde af te dalen. Ook achter de frustratie en woede van de stemmen, varkens, zit pijn en verdriet. Dat heb ik geleerd uit een rollenspel laatst bij een workshop geweldloze communicatie. Toch vind ik het moeilijk om geweldloos te reageren. Ik word in mijn bestaan bedreigd en ik reageer door te vechten. Maar rust nu.

Was ik maar onzichtbaar, dan kon ik ze traceren. Maar mijn god, ze zijn niet te traceren. Het zit in mijn hoofd, maar dat was ik even vergeten, zo realistisch is het. Als het zover komt, is het eigenlijk al te ver gegaan en had ik eerder moeten anticiperen. Rust inbouwen of juist gericht activiteiten plannen en doen. Maar eerder anticiperen? Dit kwam plotseling, als een donderslag bij heldere hemel.

Het moet weer stil worden
Ik vervloek die pilletjes. Er moet een andere weg zijn. En deze keer is ook nog eens onduidelijk wat precies de trigger was. Ja, ik voelde me misschien niet helemaal welkom door een paar mensen en iemand riep iets negatiefs op een bijeenkomst, maar dat ging misschien wel helemaal niet over mij. Maak een 4G-schema...

Moet ik dan toch aan EMDR denken, iets anders helpends bieden ze hier niet aan, behalve die kutpillen. Alhoewel, ik kan ook naar yoga gaan of muziek gaan maken... als therapie. Het moet weer stil worden in mijn hoofd.