Interculturele hulp

De geestelijke gezondheid van vluchtelingen (nr. 87, december 2015)
Veronique Huijbregts
Veel vluchtelingen hebben traumatische ervaringen. Maar dat betekent niet dat ze per se ggz-hulp nodig hebben. Veel mensen die naar Nederland gevlucht zijn hebben vooral baat bij een warm welkom en een goede opvang.

Slegs vir Nederlandssprekenden? – Zonder tolken is kwaliteit zorg in het geding (nr. 78, september 2013)
Hanneke Bot
Gelijke toegang tot de zorg is een groot goed in een democratisch land. Maar als je niet kunt lezen, arm bent, een ander kleurtje hebt of de taal niet spreekt, krijg je minder makkelijk goede zorg dan als je vloeiend Nederlands spreekt. Hulpverleners zijn veel te terughoudend met de inzet van tolken.

Intercultureel hulpverlenen als odyssee (nr. 77, juni 2013)
Rob van Dijk
Ruim drie decennia geleden beklommen de eerste professionals de barricaden om te vechten voor een toegankelijkere gezondheidszorg voor migranten en vluchtelingen. Medisch antropoloog Rob van Dijk was een van hen. In dit essay onderzoekt hij kritisch de stand van het gevoerde interculturalisatiebeleid.

Cliënt Amina: ‘De kunst is te vechten en terug te komen’ (nr. 77, juni 2013)
Michi Almer
‘Open de deur’ (Ftah al-Bab) heet de dvd die het Steunpunt GGZ Utrecht maakte om in de Marokkaanse gemeenschap het gesprek over psychische problemen te voeren. Amina was een van de geïnterviewden. In gesprek met Huub Beijers en Michi Almer belicht ze wat de therapie voor haar heeft betekend.

Etnopsychiatrie in Parijs en Nederland (nr. 77, juni 2013)
Reinout Graaff en Huub Beijers
Transculturele hulpverlening wordt nog vaak als randverschijnsel gezien en in Nederland ontbreekt een goede opleiding op dit gebied. Samen met andere Nederlandse hulpverleners volgde Reinout Graaff daarom een opleiding in Parijs, waar sinds de jaren tachtig gewerkt wordt aan een bijzondere aanpak in de geestelijke gezondheidszorg aan migranten.

Het culturele interview, nodig of overbodig? (nr. 77, juni 2013)
Hanneke Bot
Psychotherapeut Hanneke Bot las Het culturele interview (R. van Dijk, H. Beijers e.a.). Haar belangrijkste kritiekpunt: waarom zou je migranten apart zetten? Goede ggz impliceert dat de klachten van élke patiënt in hun context worden bezien.

Waarom Marokkanen vaak stemmen horen en bijna nooit somber zijn (nr. 77, juni 2013)
Michi Almer
Over culturele misverstanden in de diagnostiek naar aanleiding van het promotieonderzoek van Tekleh Zandi, psychiater bij Zon en Schild in Amersfoort. Zij vermoedt dat de diagnose schizofrenie te vaak wordt gesteld bij Marokkanen en de diagnose depressie te weinig.

Fanon wilde de zwarte ziel bevrijden (nr. 77, juni 2013)
Hansje Galesloot
Als er iemand is die het vak van psychiater politiek gemaakt heeft, dan is het wel Frantz Fanon. Wereldberoemd werd hij met zijn analyse van de psychische gevolgen van koloniale onderdrukking.

Er was eens een vrouw met zielenpijn en zenuwkoorts – De interculturele ontmoeting met ouderen in de ggz (nr. 77, juni 2013)
Wilma Bruynen
Hulpverleners zouden zich bij interculturele ontmoetingen met cliënten af moeten vragen wat zij van de cliënt kunnen leren, in plaats van andersom. Gaandeweg kunnen therapeut en cliënt een gedeelde taal ontwikkelen, waardoor de cliënt oude pijn en trauma’s kan loslaten en het eigen levensverhaal kan gaan herwaarderen.

Ver(re) plaatsen en verhalen (nr. 77, juni 2013)
Michi Almer
Wat doet migratie met mensen? Bespreking van de film Otros Lugares/Other Places van Aimée Zito Lema.

Wat stemmen ons leren over onze cultuur (nr. 77, juni 2013)
Els van Dongen
Naar verhalen van psychotici wordt in de psychiatrie niet echt geluisterd. Men ziet ze vooral als bewijs van hun ziekte. Volgens antropoloog Els van Dongen stammen de verhalen niet uit een ‘andere wereld’. Psychotici putten uit dezelfde culturele bronnen als niet-zieke mensen. Het zijn vooral de ongerijmdheden en schaduwkanten van onze cultuur die via hun verhalen aan het licht komen.

Asielzoekers in een grensgebied (nr. 14, september 1997)
Fijgje de Boer
Martien Kooyman, psychiater van Phoenix (centrum voor psychiatrische behandeling van asielzoekers en vluchtelingen): 'De lange beslissingsprocedures maken de mensen moedeloos, machteloos en depressief.'