Een event met een sexy tintje

17 februari 2017 • Petra Jorissen • DEPRESSIEGALA

Goodiebag2De stemming was licht eufoor aan het begin van het maandelijkse uitgebreide teamoverleg. Begrijpelijk, want de agenda beloofde veel spannends: de evaluatie van het tweede Depressiegala van afgelopen januari. Toen Hiske, vierdejaars student Communicatie-wetenschappen, sinds kort stagiaire bij de Health Foundation, de vergaderkamer binnenstapte waren de directeur, de officemanager, de persvoorlichter en de communicatieadviseur al in een druk gesprek verwikkeld. ‘Hier hoeven we geen uren over te praten want, wat hebben we het fantastisch gedaan, meiden!’ jubelde de directeur bijna in tranen.

‘Meid, helemaal mee eens, het was nog geweldiger dan vorig jaar! By the way, Edith heeft intussen laten weten dat ze zich ook volgend jaar, waar ze dan ook zitten mag, sterk zal maken voor dit prachtige project,’ zei de persvoorlichter, ook een meid. ‘Maar dit is wel off the record, dus allemaal mondje dicht.’

Hiske hoorde het zenuwachtig aan, ze was niet naar het gala geweest. Eigenlijk vond ze de combinatie depressie plus gala toch enigszins merkwaardig. Hoe die combi ontstaan was vroeg ze aarzelend. Zelf dacht ze bij depressie vooral aan een rat met vlijmscherpe tandjes en een vette blik, eentje die zich maandenlang vastzuigt in je middenrif.

Hahaha, de klaterende lach van de vrouwelijke persvoorlichter schalde door de ruimte. ‘Precies, die rat ja, die kwam van onze communicatieadviseur, zelf ook regelmatig depressief en toch altijd in voor een geintje. Ze noemde het woord rat en bedacht ter plekke dat we die rat best eens in een rose feestjurkje konden steken. Gaf een onverwacht prikkelende combinatie. Toen was het alleen een kwestie van doorfantaseren, net zo lang tot je een event hebt met een sexy tintje. Ik heb alles uit de kast getrokken om het thema depressie op de journalistieke agenda te zetten.’

Dat ze daar wonderwel in geslaagd was zeiden de officemanager en de communicatieadviseur nog maar eens voor de zoveelste keer. En dat ‘we’ als organisatie ook nog eens verdomd veel geluk hebben met zo’n sterke club mensen, zei de officemanager. ‘Met Es en Bram zit je sowieso altijd goed bij de media, die hebben precies de goede glossy looks en ze zijn nooit op hun mondje gevallen.’ Op Hiskes verbaasde blik lichtte ze toe dat de organisator van het gala, psychiater Ester van Fenema, binnenskamers gewoon Es heet en Bram, ja wie kent Bram nou niet?

Nog was Hiske niet op haar gemak. Ze verwachtte minstens wat nader geïnformeerd te worden over de achterliggende gedachte van het spectaculaire Blue Monday-event en of die gedachte overgekomen was bij de bezoekers. En over hoe ze de effecten maten en meer van die dingen. ‘Beter van niet,’ dacht ze beschroomd toen ze merkte dat de evaluatie al praktisch ten einde liep met het onderwerp Goodiebag. Daar was kritiek op. Te somber overheidsgroen van kleur (depressiefmakend voor wie er gevoelig voor was) en of er nu op beide kanten zo’n ernstige boodschap moest...

Goodiebag11 op de 20 mensen heeft een depressie. Staat op de ene kant.

1 op de 15 jongeren heeft een depressie. Aldus de andere kant.

Dat zou de huidige, toch al alomtegenwoordige angst voor de angst mogelijk aanjagen, zeiden critici. Temeer daar het ging om, volgens een tekstblokje rechtsboven op de bag, cijfers van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

‘Tsja, die bag heb ik uitbesteed aan een van de partners met de opdracht dat die een extra positieve ervaring moest bieden aan de galagangers. Zo’n Goodiebag zorgt voor een verlenging van het event, zodat die thuis ook nog een beetje eh, na-beleefd, kan worden,’ aldus de communicatieadviseur. Ze vond hem zelf ook niet geslaagd. ‘Duidelijk een goedkoop exemplaar van 49 eurocent. Volgende keer nemen we er een van 79 eurocent. Met kleur, en hier en daar wat glamorous goud en wellicht een gedurfde foto van eh... ja. Gaat helemaal goedkomen!’

Dat we in dit geval trouwens niet moesten spreken van een Goodiebag, merkte de directeur nog op. ‘Het gaat hier om een Do Goodie Bag, dit is wel een tas met een boodschap, da’s heel iets anders dan een bag met zomaar wat hebbedingetjes.’